We hebben bij ons op ’t werk elk jaar een bedrijfsfeestje in de maand april dat door het feestcomité wordt georganiseerd. Een hapje, een drankje, dit jaar zelfs een pak frietjes met mayonaise en een curryworst en de CEO die de resultaten, de doelen voor het jaar daarna etc bespreekt…
Helemaal op ’t einde is er nog plaats voor wat muziek of vorig jaar wat comedy; en dat is ’t dan… Leuk, geslaagd, de moeite!
Dit jaar besloten ze echter om de presentatie niet door een professional maar door één van de collega’s te laten doen. Fijne man; die mijn blog leest; maar die ook wel weet dat het geen enorm succes was. Er is een reden waarom er professionals zijn voor zo’n dingen, en de besparingsdrang van het feestcomité heeft deze keer dan ook meer dan één slachtoffer gemaakt. Niet leuk voor Frank, niet leuk voor het publiek, en niet leuk voor de CEO.
Volgende jaar terug een pro. Anders kom ik niet opdagen!